نخل یا مُوخ عنوانی است که به گیاهانی از خانواده‌های مختلف اطلاق می‌شود. بیش از همه گیاه خرما به نام نخل معروف است.
تیره نخلیان (Arecaceae) گیاهانی هستند درختی، درختچه‌ای یا بالارونده، خاردار، بابرگ‌های بزرگ و چین خورده، دارای تقسیمات پَری یا پنجه‌ای؛ گل‌آذین گوشتدار، پانیکول یا سُنبله، اغلب دارای براکته‌های اسپات مانند، گل‌های یک یا دو جنسی، منظم، ۶ گلپوش آزاد یا پیوستهٔ گوشتدار، ۶ پرچم یا بیشتر، معمولاً ۳ برچهٔ پیوسته و ندرتاً آزاد، یک تخمک، تخمدان فوقانی ۱ تا ۳ خانه‌ای، ۳ تخمک و میوهٔ سته، و گاهی بسیار بزرگ. این گیاهان بومی نواحی گرمسیری هستند.[۱] در لهجه بندرعباسی که در بخش اعظمی از هرمزگان رایج است به این درخت مغ گفته می‌شود که کلمه‌ای باستانی است.
نخل از درختان گلدار تک لپه‌ای است. انواع نخل به طور عمده درختان نواحی گرمسیری هستند. معمولاً نخل‌ها تنه‌های بلند و بدون شاخه‌ای دارند که مجموعه‌ای از برگهایی بزرگ، مرکب و همیشه سبز در بالای آن قرار دارد.
در ادبیات فارسی درخت نخل نشان از بخشندگی است، در شعر سعدی آمده‌است:
شبیه نخل کریم و بسان سرو آزاد |تمام زینت دنیابه این درختان است
تویی که طالب دنیا وآخرت هستی |بگیر پند مرا گوش، عین ایمان است
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.