کاغذ چاپ عکس چیست؟

کاغذ عکاسی کاغذی است که با فرمول شیمیایی حساس به نور مانند فیلم عکاسی پوشانده شده است که برای چاپ عکس استفاده می شود .

هنگامی که کاغذ عکاسی در معرض نور قرار می گیرد، یک تصویر نهفته می گیرد که سپس برای تشکیل یک تصویر قابل مشاهده ایجاد می شود .

در بیشتر کاغذها، چگالی تصویر ناشی از نوردهی می‌تواند به اندازه‌ای باشد که به توسعه بیشتر نیاز نداشته باشد، به غیر از تثبیت و پاک کردن، اگرچه نوردهی نهفته نیز معمولاً وجود دارد. لایه حساس به نور کاغذ، امولسیون نامیده می شود . رایج ترین شیمی بر پایه هالید نقره بود(تمرکز این صفحه) اما جایگزین های دیگری نیز استفاده شده است.

تصویر چاپی به طور سنتی با قرار دادن یک نگاتیو عکاسی بین منبع نور و کاغذ، یا از طریق تماس مستقیم با یک نگاتیو بزرگ (تشکیل یک چاپ تماسی ) یا با پرتاب کردن سایه نگاتیو بر روی کاغذ (ایجاد بزرگ شدن) تولید می‌شود. نوردهی اولیه به دقت کنترل می شود تا تصویری در مقیاس خاکستری روی کاغذ با کنتراست و درجه بندی مناسب ایجاد شود . همچنین ممکن است کاغذ عکاسی با استفاده از چاپگرهای دیجیتال مانند LightJet ، با دوربین (برای تولید نگاتیو عکاسی )، با اسکن در معرض نور قرار گیرد.یک منبع نور مدوله شده روی کاغذ، یا با قرار دادن اشیاء روی آن (برای تولید یک عکس ).

با وجود معرفی عکاسی دیجیتال، کاغذهای عکاسی همچنان به صورت تجاری فروخته می شوند. کاغذهای عکاسی در اندازه های استاندارد متعدد ، وزن کاغذ و پوشش های سطحی تولید می شوند . طیف وسیعی از امولسیون ها نیز در دسترس هستند که از نظر حساسیت به نور، پاسخ رنگ و گرمای تصویر نهایی متفاوت هستند. کاغذهای رنگی نیز برای ساخت تصاویر رنگی موجود است.

تاریخچه
اثر نور در تیره کردن کاغذ آماده شده توسط توماس ودگوود در سال 1802 کشف شد . [1] کاغذهای عکاسی از ابتدای همه فرآیندهای عکاسی مثبت- منفی که توسط ویلیام فاکس تالبوت ( بریتانیا / 1841- کالوتایپ) توسعه یافته و رایج شد، استفاده شده است. ).

پس از روزهای اولیه عکاسی، کاغذها در مقیاس بزرگ با قوام بهتر و حساسیت به نور بیشتر تولید شدند.

10 نکته برتر عکاسی در سفر . ترفندهای عکاسی

انواع کاغذهای عکاسی 

کاغذهای عکاسی در یکی از سه زیر دسته قرار می گیرند:

• کاغذهایی که برای فرآیندهای منفی مثبت استفاده می شوند . این شامل تمام کاغذهای سیاه و سفید فعلی و کاغذهای رنگی رنگی می شود.
• کاغذهایی که برای فرآیندهای مثبت مثبت استفاده می‌شوند که در آنها «فیلم» همان تصویر نهایی است (مثلاً فرآیند پولاروید ، مقاله مثبت مستقیم Imago ).
• کاغذهایی که برای فرآیندهای فیلم به کاغذ مثبت مثبت استفاده می شوند که در آن یک تصویر مثبت روی یک اسلاید فیلم بزرگ شده و روی کاغذ عکاسی کپی می شود، به عنوان مثال فرآیند Ilfochrome .

ساختار
تمام کاغذهای عکاسی از یک امولسیون حساس به نور ، متشکل از نمک‌های هالید نقره معلق در یک ماده کلوئیدی – معمولاً ژلاتین روی کاغذ، کاغذ پوشش داده شده با رزین یا تکیه‌گاه پلی استر تشکیل شده‌اند.

در کاغذهای سیاه و سفید، امولسیون معمولاً به نور آبی و سبز حساس می‌شود ، اما به طول موج‌های بیشتر از 600 نانومتر حساس نیست تا کار با نور ایمن قرمز یا نارنجی را تسهیل کند . [2] در کاغذهای رنگی کروموژنیک ، لایه های امولسیونی به قرمز ، سبز و آبی حساس هستند.نور، به ترتیب رنگ فیروزه ای ، سرخابی و زرد را در طول پردازش تولید می کند.

کاغذهای سیاه و سفید

کاغذهای سیاه و سفید مدرن بر روی طیف کوچکی از پایه ها پوشش داده شده اند. کاغذ با روکش باریتا ، کاغذ روکش شده با رزین یا پلی استر. در گذشته از کتان به عنوان ماده پایه استفاده می شد.

کاغذهای مبتنی بر فیبر (FB)
کاغذهای عکاسی مبتنی بر فیبر (FB یا Baryta) از یک پایه کاغذی پوشیده شده با باریتا تشکیل شده اند. گاهی اوقات رنگ‌هایی به باریتا اضافه می‌شود تا رنگ ظریفی به چاپ نهایی اضافه شود.

با این حال، بیشتر کاغذهای مدرن از روشن کننده های نوری برای افزایش دامنه تونال کاغذ استفاده می کنند. بیشتر کاغذهای مبتنی بر الیاف دارای یک لایه ژلاتین سخت شده شفاف در بالای امولسیون هستند که از آن در برابر آسیب فیزیکی، به ویژه در طول پردازش محافظت می کند.

به این یک ابر پوشش می گویند. کاغذهای بدون پوشش فوق العاده برای استفاده در فرآیند برومویل مناسب هستند . کاغذهای مبتنی بر فیبر معمولاً به عنوان رسانه ای برای چاپ با کیفیت بالا برای اهداف نمایشگاهی، نمایشی و بایگانی انتخاب می شوند. این کاغذها به پردازش و جابجایی دقیق نیاز دارند، به خصوص زمانی که خیس هستند. با این حال، رنگ آمیزی ، رنگ دستی و روتوش آنها نسبت به معادل های روکش شده با رزین آسان تر است .

کاغذهای با پوشش رزین (RC)

پایه کاغذی کاغذهای روکش شده با رزین توسط دو لایه پلی اتیلن مهر و موم شده و در برابر مایعات غیر قابل نفوذ می باشد. از آنجایی که هیچ ماده شیمیایی یا آب در پایه کاغذ جذب نمی شود، زمان مورد نیاز برای پردازش، مدت زمان شستشو و خشک کردن در مقایسه با کاغذهای الیافی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

چاپ کاغذ رزینی را می توان در عرض بیست تا سی دقیقه تکمیل و خشک کرد. کاغذهای پوشش داده شده با رزین پایداری ابعادی را بهبود بخشیده اند و پس از خشک شدن پیچ نمی خورند.

لایه باریتا

واژه باریتا از نام یک ماده معدنی رایج حاوی سولفات باریم ، باریت گرفته شده است . با این حال، ماده ای که برای پوشش کاغذهای عکاسی استفاده می شود، معمولا سولفات باریم خالص نیست ، بلکه مخلوطی از سولفات باریم و استرانسیم است .

نسبت استرانسیم به باریم در بین کاغذهای عکاسی تجاری متفاوت است، بنابراین می توان از تجزیه و تحلیل شیمیایی برای شناسایی سازنده کاغذ مورد استفاده برای چاپ و گاهی اوقات زمانی که کاغذ ساخته شده است استفاده کرد.

لایه باریتا دو عملکرد دارد: 1) روشن کردن تصویر و 2) جلوگیری از نفوذ مواد شیمیایی جذب شده روی الیاف به لایه ژلاتین. روشن شدن به این دلیل رخ می دهد که سولفات باریم به شکل یک رسوب ریز است که نور را از طریق لایه تصویر نقره ای پراکنده می کند. در روزهای اولیه عکاسی، قبل از استفاده از لایه‌های باریتا، ناخالصی‌های الیاف کاغذ می‌توانستند به تدریج در لایه نقره پخش شوند و باعث از دست رفتن حساسیت (قبل از توسعه) یا خال (تغییر رنگ غیر یکنواخت) تصویر نقره (پس از توسعه) شوند.

کاغذهای رنگی

تمام مواد عکاسی رنگی موجود امروزه بر روی کاغذ RC (روکش شده با رزین) یا روی پلی استر جامد پوشش داده می شوند. امولسیون عکاسی مورد استفاده برای مواد عکاسی رنگی از سه لایه امولسیونی رنگی ( فیروزه ای ، زرد و سرخابی تشکیل شده است.) به همراه سایر لایه های پشتیبان. لایه های رنگی به رنگ های مربوطه خود حساس می شوند.

اگرچه معمولاً اعتقاد بر این است که لایه‌ها در کاغذهای منفی در برابر نفوذ نور با طول موج متفاوت از لایه واقعی توسط فیلترهای رنگی که در طول پردازش حل می‌شوند محافظت می‌شوند، اما اینطور نیست. لایه های رنگی در کاغذهای نگاتیو در واقع به گونه ای تولید می شوند که دارای سرعت هایی هستند که از فیروزه ای (حساس قرمز) به سرخابی (حساس به سبز) به زرد (حساس آبی) افزایش می یابد و بنابراین وقتی در حین چاپ فیلتر می شوند، نور آبی “نرمال” می شود به طوری که تداخلی نیست بنابراین، لایه زرد (حساس آبی) تقریبا ISO 100 است در حالی که لایه فیروزه ای (قرمز) حدود ISO 25 است.

پس از افزودن فیلتر زرد به اندازه کافی برای ایجاد یک خنثی، حساسیت آبی لایه فیروزه ای آهسته “از بین می رود”.

در سیستم های چاپ منفی مثبت، لایه حساس آبی در پایین و لایه فیروزه ای در بالا قرار دارد. این برعکس ترتیب لایه های معمول در فیلم های رنگی است.

لایه‌های امولسیونی می‌توانند شامل رنگ‌های رنگی مانند Ilfochrome باشند. یا می‌توانند شامل جفت‌کننده‌های رنگی باشند که با توسعه‌دهندگان رنگ برای تولید رنگ‌های رنگی واکنش نشان می‌دهند، مانند چاپ‌های نوع C یا چاپ‌های منفی مثبت کروموژنیک. چاپ‌های نوع R که دیگر ساخته نمی‌شوند، چاپ‌های کروموژنیک مثبت مثبت بودند .

انواع امولسیون سیاه و سفید
امولسیون حاوی کریستال های هالید نقره حساس به نور است که در ژلاتین معلق هستند. کاغذهای سیاه و سفید معمولاً از امولسیون های نسبتاً غیر حساس متشکل از برومید نقره agb ، کلرید نقره یا ترکیبی از هر دو استفاده می کنند. هالید نقره استفاده شده بر حساسیت کاغذ و رنگ تصویر چاپ حاصل تأثیر می گذارد.

کاغذهای کلرید

امروزه کاغذهای کلرید که در گذشته رایج بوده اند، غیرعادی هستند. یک سازنده واحد این ماده را تولید می کند. این کاغذهای غیر حساس برای چاپ تماسی مناسب هستند و با توسعه تصاویری با رنگ گرم تولید می کنند. امولسیون های کلرید نیز برای چاپ کاغذها یا POP استفاده می شوند که پس از قرار گرفتن در معرض نیاز به توسعه بیشتر ندارند.

کاغذهای کلروبرومید

این امولسیون‌ها حاوی ترکیبی از کلرید نقره و نمک‌های برومید نقره هستند، این امولسیون‌ها کاغذهایی را تولید می‌کنند که به اندازه کافی حساس هستند تا برای بزرگ‌نمایی استفاده شوند . آنها با توسعه رنگ های تصویری گرم-سیاه تا خنثی تولید می کنند که می تواند با استفاده از توسعه دهندگان مختلف تغییر کند.

کاغذهای بروماید

کاغذهایی با امولسیون برمید نقره خالص حساس هستند و رنگ های سیاه خنثی یا آبی-مشکی “سرد” را ایجاد می کنند.

کنترل کنتراست
کاغذهای سیاه و سفید با درجه ثابت – یا درجه بندی شده – از لحاظ تاریخی در طیفی از 12 درجه با شماره 0 تا 5 در دسترس بودند که 0 نرم ترین یا کم کنتراست کاغذ و 5 سخت ترین یا متضاد ترین درجه کاغذ بود. . نگاتیوهای کم کنتراست را می توان با چاپ روی کاغذ متضاد اصلاح کرد. برعکس، یک نگاتیو بسیار متضاد را می توان روی کاغذ کم کنتراست چاپ کرد.

به دلیل کاهش تقاضا، اکثر گریدهای کاغذی شدید اکنون متوقف شده اند، و محدوده های معدود درجه بندی شده ای که هنوز در دسترس هستند، فقط شامل نمرات کنتراست متوسط ​​هستند.

کاغذهای با کنتراست متغیر – یا “VC” – بیشترین مصرف این اوراق را در قرن بیست و یکم به خود اختصاص داده اند. کاغذهای VC امکان انتخاب طیف وسیعی از درجه‌های کنتراست را فراهم می‌کنند، در مورد برند پیشرو بین 00 تا 5. این کاغذها با مخلوطی از دو یا سه امولسیون، همه از کنتراست یکسان و حساسیت به نور آبی پوشانده شده‌اند .

با این حال، هر امولسیون به نسبت های مختلف به رنگ سبز حساس می شودسبک. پس از قرار گرفتن در معرض نور آبی، همه امولسیون ها به شیوه ای افزودنی عمل می کنند تا تصویری با کنتراست بالا ایجاد کنند. هنگامی که امولسیون ها به تنهایی در معرض نور سبز قرار می گیرند، تصویری با کنتراست کم ایجاد می کنند زیرا هر کدام به طور متفاوتی نسبت به سبز حساس هستند. با تغییر نسبت نور آبی به سبز، کنتراست چاپ را می توان تقریباً به طور مداوم بین این افراط ها تغییر داد، و همه درجه های کنتراست را از 00 تا 5 ایجاد کرد .

. فیلترهای سرخابی سبز را جذب می کنند و آبی و قرمز را منتقل می کنند، در حالی که فیلترهای زرد آبی را جذب می کنند و سبز و قرمز را منتقل می کنند.

کنتراست کاغذهای عکاسی را می توان در حین پردازش یا با استفاده از سفید کننده ها یا تونرها نیز کنترل کرد .

مقالات پانکروماتیک
کاغذهای چاپ عکاسی سیاه و سفید پانکروماتیک به تمام طول موج های نور مرئی حساس هستند. آنها برای چاپ تصاویر سیاه و سفید تمام رنگ از نگاتیوهای رنگی طراحی شده اند.

این با کاغذهای ارتوکروماتیک معمولی امکان پذیر نیست. از کاغذهای پانکروماتیک نیز می توان برای تولید نگاتیو کاغذی در دوربین های با فرمت بزرگ استفاده کرد. این مواد باید در تاریکی تقریباً کامل نگهداری و توسعه داده شوند. Kodak Panalure Select RC نمونه ای از کاغذ سیاه و سفید پانکروماتیک است. در سال 2005 متوقف شد.

مقالات غیر نقره ای
بسیاری از کاغذهای حساس به عکس که از شیمی نقره استفاده نمی کنند وجود دارد. اکثراً توسط علاقه مندان ساخته می شوند، اما چاپ سیانوتایپ بر روی کاغذهایی که معمولاً به عنوان کاغذ طرح فروخته می شد ساخته می شوند . برخی از فلزات گرانبها از جمله پلاتین و سایر مواد شیمیایی نیز در دوره های خاصی مورد استفاده قرار گرفته اند.

طول عمر هر رسانه چاپی عکاسی به شرایط پردازش، نمایش و نگهداری چاپ بستگی دارد.

چاپ سیاه و سفید
تثبیت باید تمام نقره‌های غیرتصویری را به ترکیبات نقره‌ای محلول تبدیل کند که با شستن با آب حذف شوند. شستشو باید این ترکیبات و تمام مواد شیمیایی ثابت کننده باقیمانده را از امولسیون و پایه کاغذ حذف کند. یک محلول کم شفاف کننده، که به عنوان عامل پاک کننده هیپو، HCA یا یک کمک شستشو نیز نامیده می شود، و می تواند از محلول 2٪ سولفیت سدیم تشکیل شده باشد، می تواند برای کوتاه کردن زمان موثر شستشو با جابجایی تیوسولفات استفاده شود. ثابت کننده، و محصولات جانبی فرآیند تثبیت، که به الیاف کاغذ متصل می شوند.

گاهی اوقات از تونرها برای تبدیل نقره فلزی به ترکیبات پایدارتر استفاده می شود. تونرهای بایگانی رایج عبارتند از: سلنیوم ، طلا و سولفید .

چاپ روی کاغذهای الیافی که به درستی ثابت و شسته شده اند باید حداقل پنجاه سال بدون محو شدن دوام داشته باشند. برخی از فرآیندهای غیرنقره ای جایگزین – مانند چاپ پلاتین – از فلزاتی استفاده می کنند که اگر به درستی پردازش شوند، ذاتاً پایدارتر از چاپ های ژلاتینی-نقره ای هستند .

چاپ رنگی
برای تصاویر رنگی، Ilfochrome اغلب به دلیل شفافیت و ثبات رنگ های رنگی استفاده می شود.

استرس عکاسی را از خود دور کنید